Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας κι ένα ερώτημα παραμένει επίκαιρο. Πόσο έχει αλλάξει ο ρόλος της γυναίκας από το 1975 που καθιερώθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας στις 8 Μαρτίου;
Ακόμα και μέσα στη δική μας κοινωνία εν έτη 2014, όπου η ισότητα των δυο φύλων αποτελεί δείκτη της ποιότητας της δημοκρατίας μας, για πολλές κατηγορίες γυναικών το προνόμιο της ισότητας παραμένει ευσεβής πόθος. Οι ανισότητες στην εργασία συνεχίζονται. Η διαρκής συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους χρεώνει στις γυναίκες ρόλους για τους οποίους είναι, δήθεν, μόνο φτιαγμένες, στερεότυπους ρόλους, της μητέρας, νοικοκυράς και γυναίκας-κούκλας.
Η ισότητα, ισονομία και ισοτιμία των φύλων, πέρα από αυτονόητη διεκδίκηση και θεμελιώδες αίτημα κοινωνικής δικαιοσύνης και ανθρώπινης αξιοπρέπειας, είναι επίσης και ζήτημα παιδείας. Η δημόσια και δωρεάν παιδεία, την οποία εμείς διεκδικούμε θα πρέπει να καλλιεργεί τις αρχές της ισότητας σε όλα τα επίπεδα, στη θεωρία και στην πράξη, στο επίπεδο των γνώσεων αλλά και της καθημερινής έμπρακτης συμπεριφοράς και στάσης ζωής.
Ο συνδικαλισμός είναι ακόμα ένα πεδίο στο όποιο είναι αναγκαία η εκπροσώπηση και από τα δυο φύλα. Γεγονός πάντως είναι ότι οι γυναίκες απέχουν πολύ από κέντρα λήψης αποφάσεων. Μόλις το 12% (!) των υπουργών παγκοσμίως και περίπου το 20% των βουλευτών είναι γυναίκες. Ωστόσο βελτιωτικές δράσεις προς την εδραίωση των φυσικών δικαιωμάτων της γυναικάς γίνονται καθημερινά, ώστε να σταματήσει η απαξίωση σε όλους τους τομείς του κοινωνικού γίγνεσθαι.
Τέλος, αυτό που πρέπει να θυμόμαστε γι αυτή τη μέρα είναι η λέξη ΣΕΒΑΣΜΟΣ... στον άνθρωπο, στη γυναίκα, τη μητέρα, την αδελφή, τη συνάδελφο. Ευαισθητοποίηση κι όχι άγνοια για τα δικαιώματα τους.
